MIŁOŚNICY GENEALOGII I HISTORII ZIEMI KUJAWSKIEJ

PAWLAK JÓZEF

Urodzony 18 marca 1885 r. w Solcu (ówczesny pow.śremski), zginął 20 czerwca1937 r. w wypadku samochodowym pod Kobylnikami k. Kruszwicy, pochowany na cmentarzu parafii św. Mikołaja w Inowrocławiu.

 Doktor medycyny, zasłużony inowrocławianin, radny miejski, dyrektor Szpitala Powiatowego w latach 1924-1931.

W 1908 r. skończył gimnazjum w Śremie, po czym studiował nauki medyczne na uniwersytetach w Lipsku, Kolonii i Bonn. We wrześniu 1915 r. został wcielony do wojska niemieckiego i skierowany do pracy w szpitalach na terenie płn. Mazowsza. Tuż przed wybuchem powstania wielkopolskiego wrócił do Śremu i następnie brał czynny udział w przejmowaniu garnizonu i niemieckiego szpitala wojskowego. Był naczelnym lekarzem 5 Pociągu Sanitarnego, ordynatorem w szpitalach wojskowych w Wolsztynie i Ostrowie Wielkopolskim oraz lekarzem naczelnym 12 Pułku Strzelców Wielkopolskich.

W 1922 r. osiedlił się w Inowrocławiu. Początkowo był lekarzem szpitala wojskowego i 59 Pułku Piechoty Wielkopolskiej. Po zakończeniu służby wojskowej uruchomił w Inowrocławiu prywatną lecznicę z łazienkami kąpielowymi przy ul. Toruńskiej 4. W latach 1924-1931 był dyrektorem Szpitala Powiatowego w Inowrocławiu. Z jego inicjatywy został przeprowadzony kapitalny remont i modernizacja tegoż szpitala oraz reorganizacja struktury organizacyjnej i zakup nowego sprzętu medycznego. Nieoceniony dr Pawlak pisał, że "do prac przystąpiono rączo". I tak: do dobudowanego skrzydła południowego wstawiono 48 łóżek (urządzono tam również 12 pokoi tzw. klasowych), postawiono kostnicę i prosektorium. Pojawił się ogród dla chorych oraz ogród owocowy i warzywny, a także chlewnia dla potrzeb kuchni szpitalnej. Wymalowano pomieszczenia i wszędzie położono linoleum, założono centralne ogrzewanie i na miejsce oświetlenia gazowego instalację elektryczną itd. Unowocześniono wyposażenie medyczne, skompletowano urządzenia sali operacyjnej, zakupiono instrumenty lekarskie, otwarto pracownię analityczną i dział fizykoterapii.

Był założycielem pogotowia ratunkowego w Inowrocławiu, które powstało w 1928 r., kiedy to Powiatowa Kasa Chorych zakupiła dla Inowrocławia pierwszą karetkę.Był prezesem Stowarzyszenia Lekarzy Zdrojowych i działaczem PCK. Wchodził w skład rady redakcyjnej "Wiadomości Zdrojowych" (od 1929r.). Utworzył w Inowrocławiu Towarzystwo Przyjaźni Polsko-. Czechosłowackiej. Należał do Kurkowego Bractwa Strzeleckiego i Kujawskiego Koła Łowieckiego.  Dwukrotnie kandydował do Rady Miasta Inowrocławia i zdobył mandaty radnego III i IV kadencji. Zainicjował budowę pomnika Jana Kasprowicza i popiersia Zygmunta Wilkońskiego w Parku Zdrojowym.

W Inowrocławiu Pawlakowie mieszkali przy ulicach: Podzamcze 3 (do 1933.) - obecnie 6-Stycznia, później przy Solankowej 54.

 W pamięci inowrocławian pozostał jako ofiarny, często bezinteresowny lekarz-społecznik.