SIOSTRY DOMINIKANKI

12 czerwca 2022 roku w Inowrocławiu w parafii pw. Zwiastowania Najświęszej Maryi Pannie odbyły się uroczystości 100-lecia posługi Sióstr Dominikanek w Inowrocławiu. Z tej okazji odbyła się uroczysta jubileuszowa msza, którą sprawował Bp Radosław Orchowicz, z udziałem sióstr Dominikanek, które w przeszłości tu pracowały i związane były z Inowrocławiem. Modlono się w ich intencji dziękując za wszelkie dobro, które zrealizowały, prosząc o Boże błogosławieństwo na dalsze lata pracy pośród Nas.

 

 

Do Inowrocławia siostry przyjechały z Gniezna w 1922 r. Zostały zaproszone przez ówczesnego proboszcza parafii pw. Zwiastowania NMP, Ks. Kan. Stanisława Kubskiego, który w 1999 r. został beatyfikowany w gronie 108 męczenników II wojny światowej. Znając je i widząc, jak pracują, chciał, aby kontynuowały posługę właśnie tutaj. 

 

Zamieszkały w domu parafialnym przy ul. Toruńskiej 17 (obecnie po zmianie numeracji jest to nr 24). Od początku podjęły pracę wychowawczą i katechetyczną wśród dzieci i młodzieży a także charytatywną (wśród chorych w domach), prowadziły też kursy robót ręcznych.

 

W czasie II wojny światowej w 1943 r., po krótkim okresie internowania, musiały opuścić dom zakonny w Inowrocławiu. Zaraz po zakończeniu wojny, w 1945 r. wróciły do parafii Zwiastowania NMP w Inowrocławiu.

 

Siostry w czasie wojny wspierały dwóch kapłanów – księży Kubskiego i Handke. Zostały internowane, a następnie wypuszczone. W mieście pozwolono zostać jednej z nich – ale bez habitu. Poza tym, przez te wszystkie lata zapisały się w historii miasta przede wszystkim dzięki ogromnej pracy. Przygotowywały rocznie setki dzieci do Pierwszej Komunii Św., prowadziły hafciarnię, przysposobienie dla dziewcząt do podjęcia pracy zarobkowej, prowadziły ochronkę dla dzieci, pracowały w przedszkolu oraz prowadziły opłatkarnię w której służyły ofiarną pracą do 1962 r.

 

Od 1952 r. siostry prowadziły też przez długie lata stołówkę dla księży wikariuszy z parafii. Natomiast w 1957 r. podjęły nauczanie religii w szkołach podstawowych: nr 2 i nr 7 w Inowrocławiu.
Przez wszystkie lata swojej posługi na terenie Inowrocławia, siostry katechizowały również w parafii Imienia NMP oraz Opatrzności Bożej w Mątwach, podejmowały pracę organistki oraz w biurze parafialnym.

 

 Poprzez głoszenie Ewangelii dzieciom realizują cel Zgromadzenia Sióstr św. Dominika. Ta wspólnota zakonna powstała w 1861 r. Została założona przez Sługę Bożą Matkę Kolumbę Różę Białecką w Wielowsi, obok Tarnobrzega (dziś to jest dzielnica tego miasta). Podejmowanie głoszenia prawdy ewangelicznej siostry opierają na duchowości dominikańskiej, która zakłada, że dzielić się można tylko owocami osobistej kontemplacji. Stąd Siostry Dominikanki nie tylko podejmują różne prace apostolskie, ale także troszczą się o relację z Bogiem m. in. przez codzienny udział w Eucharystii, wspólnotową Liturgię Godzin, adorację, modlitwę różańcową, zgłębianie Słowa Bożego.

 

 

 

Pierwszą przełożoną domu została mianowana s. Teofila Kasztelan. Do pomocy są: s. Gerarda i s. Waleria. Siostry od początku zajmują się wychowaniem dzieci w przedszkolach, prowadzą kuchnię dla biednych, odwiedzają po domach chorych i ubogich.

Po siostrze Teofilii zostaje przełożoną s. Gertruda, która wychowuje dzieci w przedszkolu, prowadzi świetlice młodzieżowe, stowarzyszenia: Dzieci MAryi, Anioła Stróża i Dzieciątka Jezus. Młodzież i dzieci lgną do niej jak do matki. Darzą ją wielkim zaufaniem. Swoim macierzyńskim sercem zdobywa wszystkich. Zakłada również hafciarnię oraz prowadzi kursy robót ręcznych.

 

 

W Inowrocławiu do tej pory pracowało 115 Sióstr Dominikanek. Trzy były tu do końca życia i spoczęły na tutejszym cmentarzu parafii ZNMP przy ul. Marcinkowskiego :

 

1. SADOKA KSIĄŻKA 1889-1953

 

2. ALWARA KRUCZYŃSKA 1884-1955

 

2. GRACJANA BARTOSZEWSKA 1906-1972

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

12 czerwca wypada liturgiczne wspomnienie bł. Julii Rodzińskiej. Czcząc dziś Najświętszą Trójcę nie zapominamy o naszej błogosławionej Siostrze 🙂
Boże, mocy ufających Tobie, Ty uzdolniłeś siostrę Julię Rodzińską, by pośród nienawiści, niesprawiedliwości i pogardy dla człowieka dała świadectwo niezachwianej wiary, była znakiem Twojej miłości i zdała sprawę z nadziei, którą żyła. Proszę Cię, naucz mnie za jej wstawiennictwem czerpać z Eucharystii i modlitwy różańcowej moc do życia w zjednoczeniu z Tobą i w pełnej pokory służbie bliźniemu świadczyć o nadprzyrodzonym powołaniu człowieka. Spraw, by jej heroiczna wierność, męstwo i ofiara z życia wyjednały mi łaskę......., o którą Cię proszę. Amen.
Zginęła w obozie koncentracyjnym w Sztutowie

 

                            W przygotowaniu...                                          

 

 

 

Opracowała: Anna Wiśniewska