Prof. dr Henryk Fryderyk Hoyer (ur. się 26 kwietnia 1834 roku w Inowrocławiu, zm. 3 lipca 1907 roku w Warszawie)
Od 1853 roku studiował medycynę na Uniwersytecie we Wrocławiu i Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie. Tytuł doktora otrzymał w 1854 roku po obronie pracy "De tunica mucosa
narium structura". W 1859 z rekomendacji Reicherta został adiunktem w Akademii Medyko-Chirurgicznej w Warszawie, a następnie profesorem nadzwyczajnym i w 1862 profesorem zwyczajnym
embriologii i histologii w Szkole Głównej. Po 1869 roku i przekształceniu Szkoły Głównej w Cesarski Uniwersytet Warszawski, musiał ponownie przeprowadzić przewód doktorski. Na
Uniwersytecie Warszawskim pracował do 1894 roku z powodu choroby wzroku, pod koniec życia stracił wzrok.
Opublikował łącznie około 100 prac w języku polskim, rosyjskim i niemieckim. Pod jego kierunkiem ukazały się polskie przekłady podręczników Hermanna, Dondersa i Vierordta. W 1876 roku opisał zespolenia tętniczo-żylne (kłębki Hoyera). Opracował pierwszy w języku polskim oryginalny podręcznik histologii (Histologia ciała ludzkiego). Jako pierwszy na ziemiach polskich założył hodowlę bakterii chorobotwórczych. Należał do pierwszych w Polsce zwolenników teorii ewolucji. W XX wieku jego nazwiskiem nazwano jedną z ulic Inowrocławia - krótki łącznik ulic Stanisława Staszica i Studziennej.
Rodzicami Henryka Fryderyka Hoyera byli: Ferdynand (ur. 01.10.1797 w Inowrocławiu, zm. 29.12.1862 roku w Bydgoszczy) oraz Helena z Trzcińskich (ur.
26.02.1794 we Włocławku, zm. 26.04.1834 roku w Inowrocławiu). Prócz Henryka małżeństwo miało dziewięcioro dzieci, w tym:
- Emilia Magdalena ur.22.08.1822 Inowrocław
- Paulina Marianna ur.10.05.1824 Inowrocław
- Marianna Józefa ur.10.01.1826 Inowrocław
- Julia (1827-1862) - żona Idziego Szumana- Teofila Zuzanna
- Ferdynand
Żoną Henryka Fryderyka była Ludwika z Wernerów, którą mężczyzna poślubił 27 sierpnia 1863 roku. Ich synem był Henryk Fryderyk Hoyer (1864-1947), twórca histologii polskiej, profesor Uniwersytetu Warszawskiego.