DRATWIŃSKI KAZIMIERZ
Ur. 4 marca 1893 roku w Mątwach [obecnie Inowrocław], zm. 20 sierpnia 1920 roku w Warszawie.
Powstaniec Wielkopolski, oficer Wojska Polskiego. Pośmiertnie awansowany na kapitana, oraz odznaczony krzyżem Virtuti Militari 5 klasy (1929).
W nocy z 2 na 3 stycznia 1919 roku powstańcy kruszwiccy pod dowództwem Kazimierza Dratwińskiego, własnymi siłami wyzwolili miasto. Idący z odsieczą oddział niemiecki z Inowrocławia został zatrzymany i rozbrojony przez innych powstańców otaczających to miasto. W następnym dniu, tj. 4 stycznia 1919 roku powstańcy ruszyli do zajęcia pozycji do ataku na Inowrocław. Zajęto Mątwy oraz rozdzielono planowany atak na dwie strony, od zachodu i od wschodu.
Kazimierz Dratwiński był synem Franciszka Dratwińskiego (ur.1866) i Leokadii Wiktorii z Kowalskich (ur.1869), małżeństwa od 1892 roku, wnukiem Jana Dratwińskiego i Weroniki z Bartosiewiczów oraz Józefa Kowalskiego i Joanny z Klopsów.
Siostrą Franciszka Dratwińskiego (ur.1866) była Marianna zd. Dratwińska Kwiatkowska (ur. 1876), której mężem był Edward Kwiatkowski:
Ciało Kazimierza Dratwińskiego złożono na inowrocławskim cmentarzu p.w. Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny.
Opracowała: Anna Wiśniewska